Αλίντα Δημητρίου: Μας πλούτισε με τη μνήμη της γυναικείας αντίστασης

του Κώστα Τερζή

Έφυγε από τη ζωή χθες το πρωί η σκηνοθέτις Αλίντα Δημητρίου, στα 78 της χρόνια, έπειτα από μακροχρόνια προβλήματα υγείας. Γεννημένη στην Αθήνα το 1933, σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε κατά την περίοδο της δικτατορίας στην ομάδα του "Σύγχρονου Κινηματογράφου", οργανώνοντας τις θρυλικές προβολές ταινιών, που είχαν γίνει εστίες αντίστασης.Το 1977 περνά στη σκηνοθεσία με το ντοκιμαντέρ "Καρβουνιάρηδες" και ως το 1994 η Αλίντα Δημητρίου έχει γυρίσει περισσότερα από 50 ντοκιμαντέρ. Παράλληλα, για πολλά χρόνια δούλευε συστηματικά καταγράφοντας την φιλμογραφία των ελληνικών ταινιών μικρού μήκους, δουλειά που οδήγησε στο πολύτιμο "Λεξικό ελληνικών ταινιών μικρού μήκους" (1992). 

Με τα «Πουλιά στον βάλτο», το 2008, ξεκίνησε την περίφημη τριλογία της για τους αφανείς αγώνες των γυναικών στη χώρα μας, τις τελευταίες δεκαετίες. Το πρώτο φιλμ αφορούσε τις γυναίκες της αντίστασης στην Κατοχή. Στη συνέχεια γύρισε τη «Ζωή στους βράχους», το 2009, με θέμα τις γυναίκες του Δημοκρατικού Στρατού και τα χρόνια της εξορίας. Την τριλογία κλείνουν τα «Κορίτσια της βροχής», ένα ντοκιμαντέρ για τις γυναίκες που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της απριλιανής Χούντας. Σχεδίαζε μια ακόμη ταινία, για τη σημερινή Ελλάδα, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να υλοποιήσει. Σύμφωνα με επιθυμία της, η σορός της θα αποτεφρωθεί. Δεν πρόκειται να γίνει κάποια επιμνημόσυνη τελετή. Για τις αρχές Σεπτεμβρίου προγραμματίζεται από τους οικείους της ειδική εκδήλωση μνήμης, όπου θα προβληθεί και η τελευταία της ταινία.

Οικονομικό πραξικόπημα στο Ντιτρόιτ

Οι όροι του καθεστώτος χρεωκοπίας που επιβλήθηκε στην πάλαι ποτέ έδρα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας αποδεικνύονται ιδιαίτερα συμφέροντες για τις τράπεζες που θα υποστούν ένα κούρεμα της τάξης το 25%, εν αντιθέσει με τα ασφαλιστικά ταμεία, στα οποία θα επιβληθεί κούρεμα στα αποθεματικά τους έως και 90%.

του Άρη Χατζηστεφάνου

“Ο,τι είναι καλό για την Τζένεραλ Μότορς είναι καλό και για τις ΗΠΑ”, έλεγαν τα στελέχη της εταιρείας, όταν η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία αποτελούσε την καρδιά της ακμάζουσας οικονομικής υπερδύναμης. Και το Ντιτρόιτ ήταν για πολλά χρόνια η πρωτεύουσα αυτής της αυτοκρατορίας. Αντιστρέφοντας την πρόταση, μπορούμε σήμερα να καταλάβουμε πως «ό,τι είναι κακό για το Ντιτρόιτ είναι κακό και για το μέλλον της Αμερικής αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας». Η προειλημμένη απόφαση της χρεωκοπίας αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κερδίσουν οι τράπεζες και τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ουσιαστικά, όπως συνέβη και σε όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, κήρυξε στάση πληρωμών προς τους πολίτες, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που προκάλεσαν την κρίση.

Το Ντιτρόιτ βρίσκεται τα τελευταία 24ωρα σε καθεστώς ολοκληρωτικού ελέγχου των τραπεζών που τοποθέτησαν έναν δικό τους άνθρωπο, τον ειδικό διαχειριστή Κέβιν Ορ, σε ρόλο απόλυτου ηγεμόνα όλων των κατοίκων της πόλης. Η απόφαση της χρεωκοπίας ελήφθη ύστερα από σειρά μυστικών επαφών που είχε ο Ορ με τραπεζίτες της UBS, της Μέριλ Λιντς και της Μπανκ οφ Αμέρικα, οι οποίες ουσιαστικά καθόρισαν και τους όρους της αθέτησης πληρωμών. Ο νέος τσάρος του Ντιτρόιτ είχε ξεκαθαρίσει από πολύ νωρίς τη στάση του, ζητώντας από τα ασφαλιστικά ταμεία να δεχθούν μόλις 10 σεντς για κάθε δολάριο που τους χρωστά ο Δήμος – ουσιαστικά δηλαδή να «κουρέψουν» κατά 90% τα αποθεματικά τους και σε δεύτερο επίπεδο τις συντάξεις που χορηγούν. Την ίδια ώρα όμως, συζητούσε να δώσει έως και 75 σεντς στο δολάριο στους πιστωτές. Πρόκειται για μια ιδιότυπη αναδιανομή εισοδήματος προς το μεγάλο κεφάλαιο το οποίο ληστεύει σε μια ημέρα τις τσέπες εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.

«Κασιδιάρη δεν είσαι ο Λεωνίδας. Είσαι ο Αρτέμης Μάτσας»

του Κώστα Βαξεβάνη

Με βάση ένα αυθαίρετο άλμα λογικής, τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, αυτοί οι εκπρόσωποι του “πατριωτισμού” των πολεμικών τεχνών και της τεστοστερόνης, είναι απευθείας απόγονοι του Λεωνίδα, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, των ηρώων του 1821, των σύγχρονων εθνικοφρόνων στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο πατήρ Πλεύρης και άλλοι συνεργάτες της Χούντας, αλλά τους λείπει μια περίοδος. Η περίοδος της ελληνικής κατοχής. Ποιοί είναι οι πρόγονοί τους την εποχή εκείνη; Ποιοι εκφράζουν τον πατριωτισμό και τα ήθη τους; Ποιοι την βαριά και ασήκωτη ιδεολογία τους;

Σε αυτό το άλμα λογικής, οι ηρωικοί “πρόγονοι” του Κασιδιάρη και του Παναγιώταρου, αυτοί που είναι πολύ μακρινοί για να ταυτοποιηθούν ιδεολογικά μαζί τους και πεθαμένοι για να διαψεύσουν, εμφανίζονται να μεταφέρουν όλο το βαρύ φορτίο της δόξας, το οποίο προφανώς καταθέτουν στα πόδια του Μιχαλολιάκου, του μόνου ικανού να το σηκώσει.

Επειδή όμως οι ιστορικές αναγωγές στο μακρινό παρελθόν δεν παρέχουν ασφαλή στοιχεία πατριωτικής ταυτοποίησης για τους Φύρερ της διπλανής πόρτας (για να μην σημειώσουμε πως ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος, διαθέτει το σκούρο με το οποίο κατηγορεί τους άλλους ως ακάθαρτους έλληνες), ας σταθούμε στις πρόσφατες περιόδους, που οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα. Με βάση αυτή την ανάλυση λοιπόν, οι Χρυσαυγίτες δεν μοιάζουν ούτε με τον Λεωνίδα, ούτε με τον Κολοκοτρώνη, αλλά με τον Αρτέμη Μάτσα των ελληνικών ταινιών. Με αυτό τον δοσίλογο που είχε ασπαστεί τον εθνικοσοσιαλισμό, φόραγε κουκούλα και πρόδιδε έλληνες πατριώτες. Είναι προφανές πως όταν μάλιστα το έκανε, όταν οδηγούσε ανθρώπους σε αποσπάσματα ή σε φούρνους, ταυτόχρονα θαύμαζε και το αρχαίο κάλλος που άλλωστε και ο Χίτλερ αποτιμούσε και θεωρούσε την πράξη του πατριωτισμό και όχι προδοσία.

Αυτό το “είναι φίλοι μας οι Γερμανοί” που έχει στοιχειώσει τις ελληνικές ταινίες, αφού πρώτα τύποι σαν τον Αρτέμη Μάτση στοίχειωσαν την ίδια τη χώρα, είναι η μοναδική δίκαιη πατριωτική ταυτοποίηση που μπορεί να γίνει με τη Χρυσή Αυγή. Όλα τα άλλα είναι πολύ μακρινά και μπορεί να τα επικαλείται ο κάθε έλληνας ως καταγωγή και πρότυπο. Σε αυτό όμως που ο καθένας διαφοροποιείται και ελέγχεται, το πρόσφατο, ο Κασιδιάρης και η παρέα του είναι οι λάτρεις του Εθνικοσοσιαλισμού, των εγκληματικών θεωριών και βέβαια εξ” αυτών και οι προδότες ενός λαού που μάτωσε για να αντιμετωπίσει το έγκλημα.

Μπορεί όταν ο Ηλίας Κασιδιάρης βλέπει στο DVD την γνωστή ταινία “300” να θεωρεί πως είναι αυτός που αναφωνεί το “this is Sparta” και το ίδιο να θεωρούν και οι εθνικόπληκτοι φίλοι του. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι τίποτα άλλο από τον Αρτέμη της Finos Films.

Όσες φορές τους ακούς να μιλάνε, είναι οι ηρωικοί απόγονοι των πιο ηρωικών στιγμών. Αλλά την μοναδική περίοδο που μπορείς να τους ζυγίσεις και να τους ταυτίσεις ιστορικά, είναι κουκουλοφόροι, ταγματασφαλίτες και μαυραγορίτες.

Πηγή: Το Κουτί της Πανδώρας

Η ελευθερία του ατόμου, μια περιφρούρηση και η Χρυσή Αυγή

Σαμιακού Νεφέλη, Μπότση Μαρία

Σκηνή πρώτη:

Ημέρα γενικής απεργίας. Ώρα 6:30, η ώρα προγραμματισμένης προσέλευσης του κόσμου για την περιφρούρηση της απεργίας. Σημείο συνάντησης ένα call-center της Εθνικής Τράπεζας στο οποίο εργάζονται ως ενοικιαζόμενοι σχεδόν 300 εργαζόμενοι από τέσσερεις διαφορετικές εταιρίες. Ήδη στις 7 έχουν μαζευτεί αρκετός κόσμος, η πλειοψηφία τους μέλη του σωματείου «Σύλλογος Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα», μέλη άλλων σωματείων όπως το ΣΕΤΤΕΑ αλλά και συμπαραστεκόμενοι στη δράση του σωματείου. Λίγο αργότερα καταφθάνει η πρώτη «αγανακτισμένη» εργαζόμενη που θέλει οπωσδήποτε να μπει στο χώρο εργασίας της γιατί όπως λέει με ένταση είναι ατομική της ελευθερία. Δηλώνει ότι θέλει 2 χρόνια για να βγει στη σύνταξη και δεν την απασχολεί τι συμβαίνει γύρω της, γιατί όπως λέει με καμάρι έχει δουλέψει 29 χρόνια σε αυτή την τράπεζα και δεν έχει κανένα απολύτως παράπονο. Αναζητεί απεγνωσμένα ένα τηλέφωνο να πάρει την αστυνομία ώστε να παρέμβει για να την αφήσει το σωματείο να μπει στο χώρο εργασίας της. Οι διάλογοι που ακολουθούν είναι ιδιαιτέρως απολαυστικοί στην προσπάθεια να βγει κάποιο νόημα από το παραλήρημα της. Όλα θα γίνουν πιο ξεκάθαρα με την άφιξη της αστυνομίας…

Σκηνή δεύτερη:

Μετά από λίγα λεπτά εμφανίζεται δεύτερη πραγματικά «αγανακτισμένη» εργαζόμενη που θέλει να ασκήσει οπωσδήποτε το ατομικό δικαίωμα του εργάζεσθαι. Όπως λέει ωρυόμενη είναι ατομική της ελευθερία και όλα στον χώρο εργασίας της τα βρίσκει εξαιρετικά. Δεν έχει ακούσει τίποτα για το συνάδελφό της που απολύθηκε πριν λίγες μέρες γιατί του μίλησε άσχημα ένας πελάτης! Αυτά είναι ατομικές υποθέσεις του καθενός και όπως πληροφόρησε τους παρευρισκόμενους σε όλους τους τόνους αν βρεθεί και αυτή στη θέση της απολυμένης, γεγονός που η ίδια θεωρεί απίθανο καθώς είναι εξαιρετική υπάλληλος, θα φροντίσει να το αντιμετωπίσει μόνη της και δεν θέλει κανείς να την υπερασπιστεί (ειδικά το σωματείο). Αρνείται εμφατικά να καταλάβει τη σημασία της απεργιακής περιφρούρησης, αφού ο καθένας έχει το συνταγματικό δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Όποιος εργαζόμενος θέλει να απεργήσει μπορεί να το κάνει εν πλήρη ελευθερία και χωρίς καμία επίπτωση στην εργασία του και δεν πιστεύει ότι το μέλλον για όποιον επιλέξει να απεργήσει είναι ανάμεσα στους 1.500.000 ανέργους.

Καταλήψεις Στέγης Παντού!

Με την ανεργία να αγγίζει το 30 % μέσα στο 2013 σύμφωνα με τις πιο έγκυρες προβλέψεις, με τους πολίτες ν’ αδυνατούν όλο και πιο συχνά να καλύψουν τις βασικότερες ανάγκες (στέγη, διατροφή, ένδυση κλπ. – ενδεικτικά αναφέρουμε την κατακόρυφη αύξηση των εξώσεων σε μισθώσεις κατοικίας αλλά και σε επαγγελματικές), αλλά και τους ιδιοκτήτες ακινήτων να μην μπορούν πια να αποπληρώσουν τους κάθε λογής φόρους που επιβάλλονται επί της ακίνητης περιουσίας, ενώ, την ίδια στιγμή, το 25% των στεγαστικών δανείων βρίσκονται στο κόκκινο, οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μας είναι δύο: είτε θα βρεθούμε στα πεζοδρόμια, τις πλατείες και τις στοές των μεγαλουπόλεων μένοντας σε χαρτοσπιτόκουτα, αντιμέτωποι με την πιο μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που έχει αντικρίσει η χώρα μετά την κατοχή, συνηθίζοντας στο θέαμα του θανάτου ανθρώπων σε δρόμους ή αίθουσες αναμονής των (διαλυμένων πια) νοσοκομείων και αρκούμενοι στον κυνισμό των πολιτικών που με βαρύγδουπες δηλώσεις λένε «όσοι κοιμούνται στο δρόμο να κάνουν υπομονή να έρθει η άνοιξη», είτε θα ακολουθήσουμε τον άλλο δρόμο, αυτόν της πολυεπίπεδης αντίστασης και του σφετερισμού, στην πράξη, της εξουσίας: μαζικές και συλλογικές καταλήψεις κτιρίων που δεν αξιοποιούνται και μέσα από αυτές, οργάνωση της καθημερινότητας και της ζωής μας σε πρότυπα αυτο-οργάνωσης, αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης.

Πολλοί βέβαια θα πουν πως «μα το κτίριο αυτό, ίσως να το έχει εγκαταλείψει ο ιδιοκτήτης του εδώ και χρόνια, όμως του ανήκει». Ίσως αυτός ο ισχυρισμός να στέκει νομικά (αν και όχι πάντα), κατά πόσον όμως μπορεί να σταθεί ηθικά ειδικά στην εποχή της πλήρους απονομιμοποίησης (μεταφορικά και κυριολεκτικά) του αστικού πολιτεύματος; Πόσο ανήθικο μπορεί να είναι το νομοθέτημα αυτό που προστατεύει το απαραβίαστο της ιδιοκτησίας, και αφήνει έρμαιο των οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων τον ίδιο τον άνθρωπο; Κι αν, για το νόμο, η κατάληψη στέγης είναι αδίκημα, τότε, ηθικά, τι ακριβώς είναι η ιδιοκτησία; O Προυντόν έγραψε σχετικά με την ιδιοκτησία:“Αν έπρεπε ν’ απαντήσω στο ερώτημα «τι είναι δουλεία;» κι αν επρόκειτο να απαντήσω με μια λέξη «έγκλημα», θα με καταλάβαιναν αμέσως όλοι. Δεν θα χρειαζόταν να χρησιμοποιήσω μια μακροσκελή επιχειρηματολογία για να δείξω πως η εξουσία ν’ αποστερείς έναν άνθρωπο απ’ τις σκέψεις του, τη βούληση του και την προσωπικότητα του, κι ότι το να υποδουλώνεις έναν άνθρωπο είναι σαν να τον δολοφονείς. Γιατί τότε στο ερώτημα «τι είναι ιδιοκτησία» να μην μπορώ ν’ απαντήσω παρόμοια «κλοπή», δίχως να ξέρω πως θα με παρεξηγήσουν όλοι, παρόλο που η δεύτερη πρόταση αποτελεί απλώς μια παραλλαγή της πρώτης;” (Π.Ζ. Προυντόν, Τι είναι η Ιδιοκτησία)

Καρδίτσα 10 Ιούλη 2013

 Ψήφισμα Αλληλεγύης

 

Ο Κώστας Σακκάς είναι αυτή τη στιγμή φυλακισμένος στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου ελληνικού Γκουαντανάμο.. Στο πρόσωπό του το όλο σύστημα εξουσίας, πολιτικής και δικαστικής, επιχειρεί την κατάργηση κατ’ αρχήν στην πράξη του ανώτατου ορίου προφυλάκισης, μιάς από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις του νομικού μας πολιτισμού που υπηρετεί το τεκμήριο αθωότητας. Όλα αυτά στο πλαίσιο των δικών για τις υποθέσεις Συνομοσίας Πυρήνων της Φωτιάς όπου επιχειρείται διαρκώς η καταπάτηση συνταγματικών και δικονομικών δικαιωμάτων.

Είναι πρωτοφανής η  απόφαση του Συμβουλίου Εφετών για παράταση της προφυλάκισης του αναρχικού Κώστα Σακκά πέραν των 30 μηνών, κατά παράβαση κάθε συνταγματικής πρόβλεψης και νομικής διάταξης. Το Σύνταγμα (άρθρο 6 παρ. 4) ορίζει ως ανώτατο όριο προφυλάκισης τους 18 μήνες, απαγορεύει τη διαδοχική επιβολή προφυλακίσεων και δεν παρέχει εξουσιοδότηση στον κοινό νομοθέτη να νομοθετεί διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά το άρθρο 288 Κ.Ποιν.Δ. επιτρέπει την επιβολή νέας προφυλάκισης για συναφείς πράξεις με ανώτατο όριο 12 μήνες. Στην περίπτωση του Κώστα Σακκά έχουν παραβιαστεί όλα τα όρια: Βρίσκεται στη φυλακή χωρίς να έχει δικαστεί από τις 4/12/2010 (31 μήνες) αντιμετωπίζοντας συνεχώς προφυλακίσεις και παρατάσεις.

Ο Κώστας Σακκάς για όλους τους παραπάνω λόγους ξεκίνησε απεργία πείνας στις 04/06/2013, ημέρα που συμπληρώθηκαν 30 μήνες προφυλάκισης, και η ζωή του πλέον βρίσκεται σε κίνδυνο σύμφωνα με τις γνωματεύσεις των γιατρών που τον παρακολουθούν.

Όποια και αν είναι η πολιτική ή ιδεολογική μας τοποθέτηση, αναγνωρίζουμε ότι στο πρόσωπο του Κώστα Σακκά δοκιμάζονται οι ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα όλων μας, σε ένα συντονισμένο ρεσιτάλ κρατικού αυταρχισμού του οποίου θύματα μπορεί να είμαστε αύριο όλες και όλοι μας.

Για αυτό καταγγέλλουμε την απόφαση του Συμβουλίου των Εφετών  ως ευθύ μήνυμα τρομοκράτησης σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο και απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του πολιτικού κρατούμενου Κώστα Σακκά. 

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑ

 

Δελτίο Τύπου, Καρδίτσα 09 Ιούλη 2013

ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΕ ΝΕΟΛΑΙΟΥΣ

Το Αντιφασιστικό Αντιρατσιστικό Μέτωπο Αλληλεγγύης Καρδίτσας έγινε αποδέκτης μιας ακόμη καταγγελίας επίθεσης σε νεολαίους της πόλης μας. Τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες της Κυριακής στον χώρο μπροστά στα ΤΕΙ Καρδίτσας ομάδα μαυροντυμένων ροπαλοφόρων επιτέθηκε αρχικά λεκτικά και έπειτα σωματικά σε παρέα νεαρών που έτυχε εκείνη την ώρα να βρίσκεται έξω από τον χώρο του ΤΕΙ. Ρώτησαν τους νεολαίους αν έχουν σχέση με τον χώρο των σχολών και μετά απαίτησαν να σβήσουν συνθήματα που είναι γραμμένα στους τοίχους της σχολής, με τα οποία προφανώς οι παθόντες δεν είχαν άμεση σχέση και το περιεχόμενο των οποίων ενοχλούσε τους κουκουλοφόρους. Με κρυμμένα χαρακτηριστικά, σαν τους κλέφτες, απείλησαν τα παιδιά της παρέας η οποία αποτελούνταν από νεαρά αγόρια και κορίτσια. Με δυσκολία και αφού προφύλαξαν τις κοπέλες από τις άγριες διαθέσεις των αλητήριων, οι νεαροί τραυματίες μετέβησαν στο νοσοκομείο όπου τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες.

Το Αντιρατσιστικό  Αντιφασιστικό Μέτωπο Αλληλεγγύης Καρδίτσας δηλώνει την απερίφραστη καταδίκη σε τέτοιες επιθέσεις που προέρχονται από τους πιο σκοτεινούς χώρους της ιστορίας. Από τα συνθήματα που τους «ενόχλησαν» «ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ», κρίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με την πιο ακραία έκφραση του λεγόμενου «εθνικισμού» που ειδικά στις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα και οι εργαζόμενοι παίζουν το καλύτερο παιχνίδι στην υπηρεσία του συστήματος. Οι ιδέες και οι επιλογές του κάθε πολίτη δεν χρειάζονται την άδεια κανενός. Δεν υπακούμε στα «εγέρθητι» του κάθε ψυχολογικά ανισόρροπου.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ!!!

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Η Συντονιστική Επιτροπή

Το Παιδί και το Άουσβιτς

του Σάββα  Μιχαήλ

Πώς θα πεις το ανείπωτο; Πώς να μιλήσεις στην ζωή για τον θάνατο; Πώς να μιλήσεις στον άνθρωπο, στον άνθρωπο που σαν παιδί μόλις πλάθεται σε άνθρωπο, πώς θα του μιλήσεις για το απάνθρωπο;

Πώς θα μιλήσεις στο Παιδί για το Άουσβιτς, την λογική κατάληξη του αντισημιτισμού και κάθε κοινωνικού και ρατσιστικού αποκλεισμού;
«Όποιος θέλει να εξηγήσει τον αντισημιτισμό», έγραφε ο Max Horkheimer, «είναι υποχρεωμένος να αναφερθεί στον εθνικοσοσιαλισμό». Κι η επιτομή του Ναζισμού είναι η λογική της εξόντωσης που έχει το όνομα Άουσβιτς. Δεν μπορείς να μιλήσεις  για τον αντισημιτισμό σε κανένα, πολύ λιγότερο σε παιδιά χωρίς να μιλήσεις για τον φασισμό και το μνημείο της θεωρίας και πράξης του Ναζισμού, το Άουσβιτς. Γι’ αυτό και κάθε νοσταλγός του Ναζισμού και κάθε αντισημίτης αρνείται πρώτα-πρώτα το Άουσβιτς. Άλλοι το εξουδετερώνουν αλλιώς, μετατρέποντάς το σε απόμακρη θολή εικόνα ενός χαμένου για πάντα παρελθόντος που καλύτερα να μένει θαμμένη εκεί, στο παρελθόν, άλλοι το κάνουν θέαμα και raison d’Etat.

Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον αντισημιτισμό και το Άουσβιτς στα παιδιά  σε κενό χρόνου και χώρου αλλά σήμερα, εδώ και τώρα, ας πούμε στην μνημονιακή Ελλάδα με την κοινωνική ερείπωση και την καταρρέουσα εκπαίδευση, όταν η ναζιστική «Χρυσή Αυγή» στήνει κατηχητικά και παιδικούς σταθμούς, διαβρώνει σχολεία, αποσπά επισήμως πιστούς της δασκάλους στα γραφεία των βουλευτών της.

Το χειρότερο είναι να πεις ψέματα, καλοπροαίρετα, κακοπροαίρετα, με υπεκφυγές και μισόλογα, ή συγκαλύπτοντας, αποσιωπώντας, εξωραΐζοντας, αποενοχοποιώντας, ιδεολογικοποιώντας, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα, μετατρέποντας την Ιστορία σε μυθολογία, ή και τα θύματα σε θύτες, ανάγοντας το ιστορικό Κακό σε μια μεταφυσική του Κακού με απλά λόγια για ανηλίκους και αρχαρίους.

Για να μιλήσουμε πρέπει να ψάξουμε, να βρούμε, να πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας κι έτσι στα παιδιά. Όλη την αλήθεια με όλες τις επιπτώσεις της στο παρόν, στον κόσμο γύρω μας, στα παιδιά, σε μας τους ίδιους. Μονάχα έτσι συγκροτείται υποκείμενο πιστό στο χνάρι του τρομερού Συμβάντος, ικανό να αποτρέψει την επιστροφή της θηριωδίας, αλλάζοντας τον ίδιο τον κόσμο που την γέννησε και την γεννά.

Στο συγκλονιστικό επίμετρο που έγραψε η Ελληνοεβραία ιστορικός Ρίκα Μπενβενίστε στο βιβλίο της Annette Wieviorka Το Άουσβιτς, όπως το εξήγησα στην κόρη μου, ένα κλασσικό πια βιβλίο που εντελώς πρόσφατα εκδόθηκε και στα ελληνικά, πολύ σωστά αναφωνεί εκ βαθέων: «Νιώθω απέχθεια για την παιδαγωγική του πόνου και είμαι καχύποπτη απέναντι στις ταυτίσεις με τα θύματα. Απεχθάνομαι εξίσου την ψυχρή αποστασιοποίηση, την απουσία θυμού, θλίψης και απορίας στις επιστημονικές εξηγήσεις. Δεν έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην εξήγηση. Αλλά δεν ξέρω κάτι καλύτερο».

Οι ναζιστές στοχοποιούν ξανά!

Της Αντας Ψαρρά

Τα μέλη της φασιστικής οργάνωσης ΑΜΕ (ανένταχτοι μαίανδροι εθνικιστές) προπαγανδίζουν το μίσος και απειλούν πάλι θεατρικές παραστάσεις και τους συντελεστές τους. Η πολιτεία ως συνήθως σιωπά.

Πυκνώνουν οι ναζιστικές επιθέσεις σε γραφεία αριστερών οργανώσεων και εντύπων στο πλαίσιο «εξάσκησης» των μελών της οργάνωσης ΑΜΕ (ανένταχτοι μαίανδροι εθνικιστές). Ο απελευθερωμένος πλέον «άριος» ηγέτης Αντωνάκης (Περίανδρος), όπως χαρακτηριστικά τον είχε αποκαλέσει μάρτυρας υπεράσπισης στην πρώτη δίκη του, στρατολογεί τώρα τα νέα μέλη της οργάνωσης που, μεταξύ άλλων «νυχτερινών δράσεων», δραστηριοποιείται στην αναγραφή εμετικών ρατσιστικών συνθημάτων έξω από τα γραφεία οργανώσεων της Αριστεράς.

Στόχοι και στην επαρχία

Την περασμένη Τετάρτη στόχοι ήταν ο χώρος διαλόγου δημοτικής παράταξης στο Χαλάνδρι, το γραφείο της δημοτικής κίνησης ΑΝΤΑΡΣΥΑ που στεγάζεται σε κτίριο του Δήμου Αθηναίων και τα γραφεία της ΑΡΑΝ. Λίγες ημέρες πριν, στόχος ήταν τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας, τα γραφεία του Αριστερού Ρεύματος και του ΠΡΙΝ, τα γραφεία του ΚΚΕ στο Καματερό και πάει λέγοντας. Μάλιστα, η χάρη τους φτάνει και στην επαρχία.